Συμβαίνει μερικές φορές να αγοράζω ένα βιβλίο καταλαβαίνοντας από πριν ότι θα μου αρέσει πολύ. Το βάζω στην βιβλιοθήκη να περιμένει την σειρά του. Περνάει λίγος καιρός και εγώ συνεχίζω να το αφήνω κλειστό στο ράφι, στην στοίβα των αδιάβαστων, φοβούμενη μην βιαστώ, αναζητώντας την κατάλληλη στιγμή που, σίγουρη πια ότι είμαι έτοιμη να το απολαύσω στο μέγιστο, θα το ξεκινήσω. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική στην επιλογή του χρόνου γιατί πολλές φορές όταν το μυαλό μου είναι αλλού, κλειστό και με απίστευτη άρνηση συγκέντρωσης το βιβλίο μπορεί απλώς να περάσει από πάνω μου χωρίς να με αγγίξει.
Σήμερα ξεκίνησα ένα τέτοιο βιβλίο, την Επινόηση της Μοναξιάς του Πολ Όστερ (1982), και ένοιωσα αυτή τη ταραχή που νιώθεις όταν κάποιος σου εκμυστηρεύεται κάτι καινούριο, ένα μυστικό προορισμένο μόνο για εσένα που όμως εσύ ήδη γνώριζες χρόνια τώρα.
No comments:
Post a Comment