Και ήρθε η ώρα λοιπόν να διαβάσω το «Χαστουκόδεντρο», του Άρη Μαραγκόπουλου, βιβλίο που δεν θα διάλεγα αν το μόνο στοιχείο που είχα ήταν ο τίτλος. Γιατί δεν μου αρέσουν τα χαστούκια. Ούτε να τα δίνω, ούτε να τα παίρνω. Ευτυχείς συγκυρίες όμως το έφεραν στον δρόμο μου και με έκαναν να το διαβάσω.
Το «Χαστουκόδεντρο» είναι κάτι παραπάνω από ένα δέντρο φορτωμένο με ετοιμοπαράδοτα χαστούκια ικανά να τιμωρήσουν όσους μας αδίκησαν κατά καιρούς.
Το «Χαστουκόδεντρο» μιλάει για τους « δόλιους εξουσιαστές των ψυχών» μας. Και στον αντίποδα για την ελπίδα, την ιδεολογία, την δύναμη των ιδανικών. Για ανθρώπους που έβαλαν το «μέλλον» πάνω από το «παρόν». Διηγείται μια ιστορία αγάπης για τον άνθρωπο, τις ανάγκες του και τα δικαιώματα του.
Ο Άρης Μαραγκόπουλος προσεγγίζει μια ιστορική περίοδο λογοτεχνικά, ξεγυμνώνει τους ήρωες του προσφέροντας στον αναγνώστη ένα απολαυστικό ψυχογράφημα δύο ανθρώπων που παλεύουν μέσα σε ένα εχθρικό πολιτικό σύστημα καταφέρνοντας να διατηρήσουν την ουσία τους ως άνθρωποι. Μέσα από την διαδρομή της ζωή τους ταξιδεύουμε στις δεκαετίες ’40 με ’70 και ερχόμαστε σε επαφή με την πραγματικότητα αυτών των πονεμένων χρόνων.
Ο Άρης Μαραγκόπουλος, ιδεολόγος και λογοτέχνης, λογοτέχνης και ιδεολόγος δημιουργεί ένα έργο ιστορικό και λογοτεχνικό (με την βοήθεια του επίμετρου η μυθολογία βρίσκει την αναφορά της σε γεγονότα) , χωρίς να πέφτει στην παγίδα της «στρατευμένης λογοτεχνίας».
Παρά το γεγονός ότι ο πολιτικός προσανατολισμός του συγγραφέα γίνεται εμφανής στον αναγνώστη, το βιβλίο αυτό ξεπερνάει την πολιτικοιστορική του διάσταση και στέκεται ως διαμαντάκι λογοτεχνικό, αυτόνομο και αυτόφωτο, δίνοντας μια ώθηση στην κατά την γνώμη μου λίγο «κουρασμένη» ελληνική λογοτεχνία.
No comments:
Post a Comment